Światowej sławy naukowiec, szwajcarski fizyk – prof. August Piccard jako pierwszy wystąpił z pomysłem, aby doświadczenia laboratoryjne zacząć przeprowadzać w górnych warstwach atmosfery. W tym celu wyposażył balon stratosferyczny w szczelnie zamkniętą gondolę dla załogi, opracował zasady startu balonu z częściowo wypełnioną powłoką (tzw. balon sfałdowany) oraz bezsieciowy system zawieszenia gondoli.

W 1931 r. Piccard wzniósł się na wysokość 15.781 m, a w 1932 r. na 16.200 m. Zaplanował również kolejny lot, który miał osiągnąć wysokość 30.500 m. Do jego wykonania konieczny jednak był balon o niespotykanej dotychczas objętości 120.000 m3 i o niskiej masie własnej.

Piccard, poszukując tkaniny do budowy balonu, zapoznał się z ofertami amerykańskimi, angielskimi, francuskimi i niemieckimi. Nie spełniały one jednak stawianych wymagań.

Współpraca z legionowską wytwórnią

Obiecujące okazały się natomiast próbki tkanin nadesłane z Polski z Wytwórni Balonów i Spadochronów w Legionowie. W dniu 10 maja 1935 r. profesor przybył do Legionowa w celu omówienia warunków budowy kompletnego balonu. Prof. Piccard i kierownik Wytwórni inż. Stanisław Mazurek wspólnie podpisali się pod wyjściowym projektem balonu.

Złożone zostało również wstępne zamówienie na budowę stratostatu, które potwierdzone miało być po uzyskaniu przez Piccarda środków finansowych, które szacowano na ok. 400.000 zł. Na potwierdzenie zamówienia czekano do końca 1936 r. Profesorowi nie udało się jednak zdobyć pieniędzy.

Wówczas postanowiono podjąć ideę Piccarda i zapadła decyzja o realizacji polskiego lotu stratosferycznego własnym sumptem i potencjałem.